Przejdź do treści

Katedra Chemii Fizycznej Polimerów

 Wróć do  HISTORIA 

         Katedra Chemii Fizycznej Polimerów powstała w roku 1957 na Wydziale Włókienniczym Politechniki Łódzkiej. Była to pierwsza i przez kilka lat jedyna w Polsce jednostka naukowa zajmująca się zagadnieniami podstawowymi w dziedzinie chemii fizycznej polimerów. W roku 1970 po reorganizacji Uczelni Katedra weszła w skład Instytutu Włókien Sztucznych, zachowując jednak swoją tożsamość naukową i dydaktyczną jako Zespół Chemii Fizycznej Polimerów a od 1991 roku Zakład Chemii Fizycznej Polimerów. Od roku 1994 ponownie uzyskała statut Katedry, wracając do pierwotnej nazwy.

          Do jesieni 1973 roku kierownictwo naukowe i dydaktyczne Katedry sprawowała prof. Eligia Turska, a od roku 1974 kierownictwo Zespołu, Zakładu a następnie Katedry przejął prof. Stefan Połowiński, a po nim dr hab.inż. Roman Jantas - prof. nadzw. PŁ.

          Prace badawcze Katedry rozwijały się w kierunku rozwiązywania podstawowych zagadnień chemii i chemii fizycznej polimerów. Podejmowano m. in.:

  • badania procesów polikondensacji i kopolikondensacji,
  • badania kinetyki przebiegu polimeryzacji i kopolimeryzacji w tym kopolimeryzacji szczepionej,
  • polimeryzacji i kopolimeryzacji matrycowej,
  • badania procesu frakcjonowania polimerów i kopolimerów,
  • zastosowania polimerów jako nośników substancji aktywnych biologicznie,
  • kierunki badawcze związane z pochodnymi chityny,
  • badania nad otrzymywaniem, strukturą i zastosowaniem kompleksów polimerowych.

          Poza badaniami o charakterze podstawowym w Katedrze prowadzono prace o charakterze aplikacyjnym, na zlecenie instytutów branżowych bądź w ramach bezpośrednich umów z przemysłem. Między innymi:

  1. Prowadzono badania nad ulepszaniem tworzywa płyt gramofonowych, klejów lotniczych czy farb okrętowych.
  2. Opracowano technologię utylizacji odpadów poliakrylonitrylowych,
  3. Opracowano metodę otrzymywania włókien wiskozowych o podwyższonej sorpcji,
  4. Opracowano metodę wytwarzania zaprawy nasiennej,
  5. Opracowano metodę wytwarzania zasypki do leczenia trudno gojących się ran i szereg innych .

          Pracownicy Katedry uzyskali blisko 20 patentów. Rezultaty pracy badawczej prezentowano w renomowanych czasopismach naukowych, na wielu kongresach, sympozjach i konferencjach naukowych na całym świecie, były one również przedmiotem 4 monografii, szeregu artykułów monograficznych oraz rozdziałów w encyklopediach o zasięgu światowym.

         Od początku swego istnienia Katedra całkowicie zaspokajała potrzeby dydaktyczne Wydziału Włókienniczego w zakresie chemii fizycznej, chemii polimerów i chemii fizycznej polimerów, a od kilku lat również w zakresie chemii ogólnej.

          Katedra Chemii Fizycznej Polimerów kształciła inżynierów, magistrów inżynierów i doktorów w zakresie fizyko-chemii polimerów i włókien. W Katedrze prowadzona była działalność badawcza realizowana w ramach prac własnych, prac statutowych oraz grantów.